Kim jest coach LGBT?

Coachee czyli klient/ka coachingowy, osoba w procesie coachingowym. Moim klientem są osoby, które potrzebują bezpiecznej przestrzeni, otwartości, akceptacji. Muszę wiedzieć, że nie przyjdą do osoby, która nie zgadza się z ich wartościami i np. sugeruje zmianę tożsamości psychoseksualnej. W komentarzu po prawej stronie Pani J. psychoterapeuta chrześcijański pyta: “Jak osoba, która nie ma pojęcia o prawidłowych procesach rozwojowych może w tym temacie pomagać?”. Sugeruje w ostatnim zdaniu, że są” terapie, które pomagają przywracać tożsamości heteroseksualne”. W Polsce akurat terapie reparatywne (konwersyjne) czyli “naprawianie osób z orientacji homoseksualnej na heteresoeksualną” są niestety propagowane przez episkopat i część skrajnej prawicy oraz wszelkie organizacje skrajnie chrześcijańskie jak Ordo Iuris, Fundacja Pro-Prawo do życia. W krajach, w których nie łamie się (w Polsce łamie się na potęgę) praw człowieka, terapie konwersyjne są zakazane, ponieważ uznawane są za tortury. Z wypowiedzi autorki mogę wysnuć wniosek, że gdyby przyszła do niej lesbijka, to wysłałaby ją na terapię zmieniającą jej orientację na heteroseksualną. Tutaj ważne jest, aby osoba, która rozpoczyna proces coachingowy miała pewność, że trafiła do osoby, która jej nie skrzywdzi, nie narzuci swoich poglądów, swoich wartości. Zadaniem coacha jest towarzyszyć w drodze do wyznaczonego celu. Jeżeli celem klienta jest: “Chcę się wyoutować jako osoba biseksualna mojej mamie”, to moim coachingowym zadaniem jest pomóc w dotarciu do celu, a nie zawróceniu coachee z drogi do wyznaczonego celu na terapię konwersyjną.

Poniżej dodatkowe informacje, z których dowiaduję się, że na gruncie polskim trwają badania nad normami i psychopatologiami.

Pan D. w komentarzu napisał, że mówienie o sobie jako Coach LGBT+ to manifestowanie własnych poglądów. Nie mogę się zgodzić, gdyż Coach to zawód, zaś LGBT+ to grupa docelowa coacha. W tym miejscu informuję osoby LGBT+, że jestem osobą akceptującą tożsamość psychoseksualną oraz płciową osób, które się do mnie zgłaszają na proces coachingowy. Pan pyta czym się to różni od zwykłego life coachingu. Life coaching to rodzaj procesu, nie grupa docelowa. Zatem coaching LGBT+ kierowany jest do osób mieszczących się pod parasolem akronimu LGBT+

Bardzo często piszę o tym, że jestem lesbijką i działam jako aktywistka LGBT+. Piszę artykuły oraz posty o przeciwdziałaniu dyskryminacji ze względu na orientację psychoseksualną i tożsamość płciową. Prowadzę szkolenia oraz warsztaty antydyskryminacyjne. Jestem ekspertką na panelach o tematyce wspierającej osoby LGBT+. Nagrywam webinary jako samorzeczniczka, bo uważam, że moje własne doświadczenie zrobi więcej, aniżeli prośba o akceptacje. Moje doświadczenia jako osoby dyskryminowanej, moja wiedza na temat specyfiki doświadczeń osób LGBT: heteronormatywność, zinternalizowana homofobia, heteroseksizm (z poziomu instytucji, języka, inter oraz intraprsonalny), dramaty z coming outem pomagają mi w rozmowie z osobami LGBT+. Trauma związana z deadname osób transpłciowych, bifobia i nieustające pytanie”Zdecydujesz się w końcu?”

Poradnictwa psychologiczne i psychoterapie krytykowane bywają za nadmierne koncentrowanie się na życiu wewnętrznym klienta/tki kosztem niedocenienia wpływu kontekstu społecznego, ekonomicznego i kulturowego, w którym dana osoba żyje, i który wywiera na nią wpływ. W Polsce wciąż upowszechniania jest wiedza o terapii reparatywnej, poziom homofobii instytucjonalnej w Polsce jest bardzo wysoki (przykład strefy wolne od LGBT, furgonetka Fundacji Pro-Prawo do Życia z hasłami zrównującymi osoby homoseksualne z pedofilami, zwalnianie z pracy aktywistek/ aktywistów/ sojuszników LGBT). Podczas regionalnej konwencji PiS, w Jasnocie (k. Rzeszowa) w 2019 roku, J.Kaczyński odniósł się do Warszawskiej Karty LGBT+ słowami  “atak na polskie rodziny i dzieci” i „bardzo wczesna seksualizacja dzieci”. Wtedy to powstała pierwsza strefa wolna od LGBT, media zaczęły atakować organizacje działające na rzecz osób LGBT+. Powstała bardzo nieprzyjemna atmosfera społeczna i polityczna panująca wokół osób nieheteroseksualnych. Młodzieży, młodym dorosłym oraz dorosłym LGBT+ coraz trudniej przyszło funkcjonować w środowisku pełnym stereotypów i uprzedzeń, w relacjach opartych na dominacji, hierarchii. Siła homofobii i seksizmu powoduje, że wiele osób w Polsce żyje w poczuciu ciągłego zagrożenia i doświadcza różnych form przemocy, która często przeradza się w uwewnętrznioną homofobię/lesfobię/bifobię/transfobię.