Piramida nienawiści w Polsce

W lipcu rozpoczęłam szkolenie antydyskryminacyjne, gdzie poszerzam swoją wiedzę z zakresu stereorypów, dyskryminacji, wykluczenia, bullyingu, zniekształcenia poznawczego, tożsamości grup. Dowiaduje się jak można przeciwdziałać, reagować na przejawy dyskryminacji.

Dyskryminacja najczęściej zaczyna się od stereotypu czyli uogólnione wyobrażenia dotyczące pewnej grupy ludzi, której przypisuje się takie same cechy, niezależnie od indywidualnych różnic między nimi. Stereotypy przekazywane są w procesie wychowania, edukacji i kontaktów społecznych, poprzez to determinuje ich postawy i działania. Niektóre osoby starają się przez całe życie udowadniać sobie i innym, że mają odmienne cechy, niż przypisuje im stereotyp, a poszczególne osoby zachowują się tak, jak przewiduje stereotyp. Efekt ten nazywany jest w psychologii samospełniającą się przepowiednią, efektem Pigmaliona. Postrzeganie oraz traktowanie ludzi przez pryzmat stereotypu ma ogromne znacznie dla relacji społecznych.

Pojęcie stereotypu nabrało w ostatnich latach większego znaczenia, bo jest związane z negatywnymi skutkami ich istnienia np. Naklejka Gazety Polskiej “Strefa wolna od LGBT”. Zjawisko dyskryminacji oraz powstawanie uprzedzeń prowadzi do wykluczenia, mowy nienawiści czy przemocy motywowanej nienawiścią. Posługując się materiałami edukacyjnymi Komisji Europejskej nie trudno zauważyć, że dorobek Rady Europy dotyczący mowy nienawiści wyrósł na bazie tragicznych doświadczeń II wojny światowej, w tym dokonanych wówczas zbrodniach przeciwko ludzkości i ludobójstwach. Zbrodnie te za każdym razem poprzedzone były rozprzestrzenianiem się mowy nienawiści, wykluczenia i dyskryminacji wobec jakieś grupy lub warstwy społecznej. Zależność tę zilustrował amerykański psycholog Gordon Allport, tworząc „piramidę nienawiści”.

Piramida nienawiści

pokazuje kolejne stadia wydarzeń rozciągnięte między zaistnieniem mowy nienawiści (negatywnych komentarzy) a zabójstwem jednostki i/lub eksterminacją całej grupy.

Problem wg Allporta zaczyna się kiedy do danej osoby czy grupy pojawiają się „nienawistne komentarze”. Słowny brak akceptacji przejawia się poprzez mowę nienawiści, język wykluczający, język wrogości, rozpowszechnianie stereotypów, plotek, złośliwe żarty, uprzedzenia. Są to wszelkiego rodzaju komunikaty wyrażające silne negatywne uczucia. Komunikaty mogą być konsekwencją istnienia stereotypów i uprzedzeń w danej społeczności, mogą również stereotypy te upowszechniać i podtrzymywać. Kolejnym stopniem w piramidzie jest Unikanie to: marginalizowanie, izolacja, dehumanizowanie, demonizowanie, wszelkiego rodzaju odseparowywanie się od obiektów będących podmiotem „piramidy nienawiści”, katalog zachowań jest bardzo szeroki. Jest to między innymi fizyczne odgradzanie – na przykład tworzenie gett dla pewnych grup etnicznych/narodowych. Działo się tak w czasie II wojny światowej w stosunku do ludności żydowskiej, dziś powraca w łagodniejszych formach – blokowania dostępu do zamieszkania w „lepszych dzielnicach” lub tak zwanej „white flow”, czyli praktyce wyprowadzania się ludności rodzimej z dzielnic, w których zwiększa się liczba migrantów, co de facto powoduje segregację przestrzenną. Formy unikania mogą przyjmować postać subtelniejszą, na przykład niezajęcie wolnego miejsca w środkach komunikacji obok osoby należącej do innej nacji. W sytuacji szkolnej może być to wykluczenie biednego dziecka z zabaw i aktywności uczniowskich, niesiadanie razem z nim w ławce, niezapraszanie na urodziny. Kolejny etap w piramidzie to akty dyskryminacji – czyli gorsze traktowanie lub pozbawianie kogoś praw ze względu na jego cechy (pochodzenie, wiek, płeć, religia, orientacja seksualna lub tożsamość płciowa itp.). Na szczycie piramidy znajduje się przemoc fizyczna: pojedyncze ataki tutaj przykładem z lipca tego roku jest Marsz Równości w Białystoku, które mogą przerodzić się w masowe, zmierzające do eksterminacji danej grupy ludzi. Dzieje się tak najczęściej wówczas, gdy szaleństwo nienawiści jest zinstytucjonalizowane, wzmocnione propagandą i ma służyć osiągnięciu lub utrzymaniu władzy – tak jak było to w przypadku nazistowskich Niemiec i zostało wprowadzone w Rosji przez Putina jako zakaz propagandy homoseksualnej, a ma teraz również miejsce właśnie w Polsce.

Model Allporta jest uniwersalny – zmieniają się tylko ofiary i sprawcy. W dziejach ludzkości był realizowany wielokrotnie – zarówno w tragicznym XX wieku (Holokaust, ludobójstwo Ormian lub Tutsi), w czasach dawniejszych, jak i współcześnie. Jako przykład można chociażby przywołać powtarzające się od średniowiecza pogromy Żydów w Europie czy polowania na czarownice – zrodzone, jak to pokazał Jean Delumeau w swoim dziele Strach w kulturze Zachodu, z podsycanych nienawistną mową lęków przed obcymi. Co więcej, można go obserwować także współcześnie na przykładzie postępującego od 2012 roku prześladowania ludności muzułmańskiej Rohingya w Mjanmie (dawnej Birmie). Jak dowodzą doświadczenia organizacji pozarządowych zajmujących się problematyką mniejszości seksualnych (Lesbian, Gay, Bisexual, Transgender, Intersex – LGBTI) uczniowie należący do tych grup są ofiarami przemocy rówieśniczej, przyjmującej formy mowy nienawiści, nękania i prześladowania. W ostatnich latach Polską przynajmniej dwukrotnie wstrząsnęły samobójstwa nastolatków, którzy byli prześladowani przez swoich rówieśników ze względu na orientację seksualną. Jak można dowiedzieć się z doniesień prasowych, obaj chłopcy – Dominik i Kacper – byli obiektami nienawistnych komentarzy, unikania i dyskryminacji, grożono im fizycznymi atakami.

Zostałam zaproszona przez WCIES i Urząd Miasta Warszawy do prowadzenia szkolenia antydyskryminacyjnego dla kadry pedagogicznej w warszawskich szkołach po zabójstwie ucznia na Wawrze. Badanie przeprowadzone przez Instytut Badań Edukacyjnych na temat przemocy i agresji w szkole oraz klimatu szkoły w 2014 r. (Raport z badania, lipiec 2015 r.) wykazuje, że aż 10% czyli 486 500 uczniów i uczennic doświadcza bullyingu w szkole. Bullying (mobbing szkolny) wg prof. Jacka Pyrzalskiego to zwykle seria aktów przemocy skierowana przeciwko tej samej osobie przynajmniej kilka razy w tygodniu z intencją skrzywdzenia jej, sprawienia jej bólu fizycznego, przykrości, poniżenia lub przerażenia jej. Dodatkowo występuje nierównowaga sił – osoby stosujące bullying są znacznie silniejsze od osoby, która doświadcza prześladowania, która nie może się sama obronić i doświadcza poczucia bezradności. Często dzieje się to w obliczu grupy świadków/świadkiń. Stąd ważne jest, aby nie przyklejać nikomu etykietki sprawcy lub ofiary, ponieważ szybko zaczynamy jednowymiarowo myśleć o tej osobie, a ona wchodzi w przypisaną jej rolę.

Według badań przeprowadzonych przez Kampanię Przeciw Homofobii, Stowarzyszenie Lambda Warszawa i Fundację Transfuzja, 62% młodzieży o skłonnościach homoseksualnych przyznaje, że myślało o samobójstwie. W Stanach Zjednoczonych nastolatki trzy razy częściej podejmują próby samobójcze, gdy są obiektami mowy nienawiści z powodu swojej orientacji seksualnej. Analizując zagadnienie mowy nienawiści, warto zwrócić uwagę na wyrok, jaki zapadł w grudniu 2017 roku w sprawie dotyczącej prześladowania w szkole z powodu orientacji seksualnej. Proces szkole wytoczył jeden z uczniów, który przez cały czas nauki w placówce był szykanowany, poniżany i prześladowany. W szkole rzucano za nim gumkami, śmieciami czy długopisami, a poza szkołą – kamieniami. Uczeń zgłaszał swoje problemy nauczycielom oraz dyrekcji szkoły, którzy pozostali jednak bierni wobec dziejącej się w szkole przemocy. Po opuszczeniu szkoły uczeń ten zaskarżył szkołę do sądu. W grudniu 2017 roku Sąd Apelacyjny w Warszawie wydał prawomocny wyrok w tej sprawie. Orzekł, że doszło do naruszenia dóbr osobistych skarżącego i zobowiązał szkołę do opublikowania oficjalnych przeprosin na swojej stronie. Ten precedensowy wyrok wskazuje na odpowiedzialność szkoły w sytuacji, gdy na jej terenie dochodzi do nienawistnych zachowań wobec ucznia ze względu na jego przyrodzoną cechę, jaką jest orientacja seksualna.

Poniżej znajdziecie daty, które mają dla mnie największy wpływ na obecny poziom mowy nienawiści w mediach, polityce, życiu społecznym, kulturowym w Polsce.

Poziom nienawiści w Polsce

1256 Św. Tomasz z Akwinu „Wydanie nasienia bez naturalnego złączenia mężczyzny i niewiasty, to grzech przeciw naturze”. W streszczeniu teologii Tomasza z Akwinu 723 razy przytoczono słowa natura.

1922 Święte Oficjum wydało instrukcję Crimen sollicitationis. Instrukcja zawierała krótką część poświęconą przestępstwu kanonicznemu: crimen pessimum, dotyczącą zachowań homoseksualnych duchownego. Ten dodatkowy rozdział określał również, że specjalne procedury przewidziane dla przypadków nakłaniania do grzechu będą stosowane również w odniesieniu do tego czynu, z przystosowaniem koniecznym ze względu na naturę przypadku. Normy dotyczące crimen pessimum zostały rozszerzone na odrażające przestępstwo wykorzystywania seksualnego dzieci przed okresem dojrzewania oraz bestialitas. Na podstawie badań przyjmuje się, że homoseksualnych księży nie jest mniej niż 5-10 proc. oraz średnio nie więcej niż 30-50 proc. – chociaż górna granica może być wyższa. Na przykład badacze amerykańscy uważają, że w ich kraju księża katoliccy – w stosunku do innych grup społecznych – są grupą nadreprezentatywną, jeśli chodzi o obecność homoseksualistów, gdyż stanowią blisko połowę całej populacji duchownych, a w niektórych zakonach znaczną ich większość.

1937 Pierwszy raz użyto symbolu różowego trójkąta (oznaczenia homoseksualnych mężczyzn) w obozach koncentracyjnych. W Polsce przeprowadzono po raz pierwszy operację korekty płci, której poddał się Witold Smętek, oszczepnik, zawodnik klubu sportowego „Warszawianka”.

1945 W Holokauście ginie 3-9 tysięcy osób homoseksualnych.

1975 Deklaracja o niektórych zagadnieniach etyki seksualnej Persona Humana. W Deklaracji tej podkreślono, że należy starać się zrozumieć homoseksualizm, zaznaczając równocześnie, że wina aktów homoseksualnych powinna być osądzana z roztropnością. Równocześnie Kongregacja uwzględniła powszechne rozróżnienie między predyspozycją lub skłonnością homoseksualną a czynami homoseksualnymi. Te ostatnie zostały określone jako czyny pozbawione ich istotnej i niezbędnej celowości, jako “wewnętrznie nieuporządkowane” a jako takie nie mogą być w żadnym przypadku zaaprobowane.

1981 rok Kiedy w okresie PRL i na zachodzie rozpoczęły się zmiany społeczne Polska wypuściła do Watykanu Namiestnika Świętego Piotra jakim był Karol Wojtyła czyli Jan Paweł II. Był zwolennikiem całkowitego zakazu aborcji i rozwodów, przeciwnikiem wszelkich form legalizacji związków homoseksualnych, a nawet uznania aktów homoseksualnych za dopuszczalne, bezwzględnym przeciwnikiem środków antykoncepcyjnych. Współczesną kulturę zachodnią określał mianem “cywilizacji śmierci”. Odrzucał kluczowe dla większości krajów UE wartości jak pluralizm, tolerancja, prawa kobiet czy mniejszości seksualnych.

Marek Balicki: „Jeżeli gromi się ludzi stosujących prezerwatywy, w pewnym stopniu występuje się przeciwko zdrowiu i życiu, zwłaszcza w rejonach epidemii AIDS, bo obrona tego poglądu prowadzi tam do zwiększenia cierpienia i śmierci. A niestety w Afryce Jan Paweł II tego poglądu bronił. To jest coś niezrozumiałego i niewybaczalnego z humanitarnego punktu widzenia.”

1985 rozpoczęła się akcja „Hiacynt” mająca na celu rejestrację homoseksualistów. Założono teczki 11.000 osobom.

1986 “List o duszpasterstwie osób homoseksualnych” przez Kongregacje Nauki Wiary. W dokumencie tym z jednej strony Stolica Apostolska zachęca do duszpasterstwa osób homoseksualnych, z drugiej jednak podaje wyraźne zasady, na których winno być ono proponowane. Zorganizowanie w Polsce dobrze przemyślanego duszpasterstwa dla osób homoseksualnych wymagałoby przygotowania wielu odpowiednich osób. „Jedynie w ramach tego kontekstu można jasno zrozumieć, w jakim sensie zjawisko homoseksualizmu, w swoich wielorakich odniesieniach i ze swoimi następstwami dla społeczeństwa oraz życia Kościoła, jest problemem, dotyczącym właśnie troski duszpasterskiej Kościoła. Dlatego wymaga się od jego duszpasterzy uważnego studium, konkretnego zaangażowania oraz uczciwej, teologicznie wyważonej refleksji.”

1988 CBOS wstręt do homoseksualizmu wyraziło 62% respondentów.

1992 Katechizm Kościoła Katolickiego (KKK) – oficjalna wykładnia doktryny wiary i zasad moralności Kościoła katolickiego.

KKK 2357 Homoseksualizm oznacza relacje między mężczyznami lub kobietami odczuwającymi pociąg płciowy, wyłączny lub dominujący, do osób tej samej płci. Przybierał on bardzo zróżnicowane formy na przestrzeni wieków i w różnych kulturach. Jego psychiczna geneza pozostaje w dużej części nie wyjaśniona. Tradycja, opierając się na Piśmie świętym, przedstawiającym homoseksualizm jako poważne zepsucie (Por. Rdz 19,1-29; Rz 1, 24-27; I Kor 6, 9;1 Tm 1, 10). zawsze głosiła, że “akty homoseksualizmu z samej swojej wewnętrznej natury są nieuporządkowane” (Kongregacja Nauki Wiary, dekl. Persona humana, 8). Są one sprzeczne z prawem naturalnym; wykluczają z aktu płciowego dar życia. Nie wynikają z prawdziwej komplementarności uczuciowej i płciowej. W żadnym wypadku nie będą mogły zostać zaaprobowane.

KKK 2359 Osoby homoseksualne są wezwane do czystości. Dzięki cnotom panowania nad sobą, które uczą wolności wewnętrznej, niekiedy dzięki wsparciu bezinteresownej przyjaźni, przez modlitwę i łaskę sakramentalną, mogą i powinny przybliżać się one – stopniowo i zdecydowanie – do doskonałości chrześcijańskiej.

2 kwietnia 1997 Uchwalono Konstytucję Rzeczypospolitej Polskiej, w której nie znalazł się zapis o ochronie orientacji psychoseksualnej i tożsamości płciowej.

2003 Prof. Maria Szyszkowska przedstawiła ustawę o związkach partnerskich między osobami tej samej płci. Ustawa została przyjęta przez Senat, nie była głosowana w Sejmie.

2004 Czwarta Parada Równości została zakazana przez Prezydenta Warszawy Lecha Kaczyńskiego. Zamiast tego odbył się Wiec Równości.

2005 papież Benedykt XVI wydał instrukcję zabraniającą przyjmowania do seminariów i wyświęcania na księży osób nie tylko praktykujących czyny homoseksualne, ale także przejawiających stałą orientację homoseksualną czy też będących zwolennikami kultury gejowskiej. Po raz drugi z rzędu Parada Równości została zakazana przez Lecha Kaczyńskiego. Tym razem Parada odbyła się, kilka tysięcy osób przeszło ustaloną trasą wbrew zakazowi. Nielegalny Marsz Równości w Poznaniu został brutalnie rozpędzony przez policję. Zatrzymano kilkadziesiąt osób.

2005-2006 Sytuacja społeczna osób bi- i homoseksualnych w Polsce. Blisko 18% osób bi i homoseksualnych padło ofiarą przemocy fizycznej, 51% psychologicznej, ukrywa w miejscu pracy swoją orientację psychoseksualną 85% osób, przed sąsiadami 46%.

2006 Parlament Europejski przyjął rezolucję wyrażającą zaniepokojenie wzrostem nastrojów rasistowskich, seksistowskich, antysemickich i homofobicznych w Polsce.

05.2007 Europejski Trybunał Praw Człowieka w Strasburgu uznał, że polskie władze zdyskryminowały mniejszość seksualną, jak również oraz złamały prawo do swobodnego organizowania manifestacji

2008 przeprowadzono dwa badania dotyczące postaw Polaków wobec gejów i lesbijek. Bardzo ciekawe zagadnienie, to pytanie czy Polacy odebraliby (gdyby mogli) prawo gejom i lesbijkom do kontaktów intymnych. Co zdecydowanie odróżnia Polskę od innych krajów europejskich to bardzo niskie doświadczenie różnorodności społecznej.

2017 Sytuacja społeczna osób LGBTA.

2018 Naczelny Sąd Administracyjny (NSA) orzekł, że polskie urzędy nie mogą odmówić transkrypcji aktu urodzenia dziecka lub potwierdzenia jego obywatelstwa tylko dlatego, że rodzicami są pary jednopłciowe. NSA uznał, że w tych przypadkach dobro dziecka jest wartością nadrzędną.

28.06.2018 Przegłosowanie przez Radę Miasta Gdańska Modelu na Rzecz Równego Traktowania. Model na rzecz Równego Traktowania obejmuje diagnozę sytuacji oraz propozycje rozwiązań dla poniższych obszarów różnorodności: • płeć, • wiek, • niepełnosprawność, • pochodzenie etniczne i narodowe, • religia, wyznanie, bezwyznaniowość, światopogląd, • orientacja seksualna i tożsamość płciowa.

10.11.2018 „Jeśli taka ustawa by powstała i byłaby dobrze napisana, nie wykluczam, że podszedłbym do niej poważnie” – stwierdził na łamach “Naszego Dziennika” o prawie zakazującym “propagandy homoseksualnej” prezydent Andrzej Duda. Podobne przepisy przed laty wprowadziła Rosja.

13.01.2019 Zostaje zamordowany Prezydent Gdańska Paweł Adamowicz

23.07.2019 Dodatkiem do numeru tygodnika “Gazeta Polska” była naklejka “Strefa wolna od LGBT” z przekreślonym tęczowym symbolem. Sąd Okręgowy w Warszawie uwzględnił wniosek zabezpieczenia roszczenia wnioskodawcy Bartosza Staszewskiego wobec Niezależnego Wydawnictwa Polskiego z siedzibą w Warszawie o ochronę dóbr osobistych poprzez nakazanie wycofania z dystrybucji dodatku do numeru 30 tygodnia ‘Gazeta Polska’ z dnia 24 lipca 2019 roku w postaci naklejki, na której wydrukowane zostało hasło ‘strefa wolna od LGBT'”.

20.07.2019 I Marsz Równości w Białymstoku. Dramatyczny przebieg wielogodzinnej manifestacji. Ofiary ataków byli obrzuceni jajkami, wyzwiskami, dziennikarzowi Antonowi Ambroziakowi dwukrotnie wytrącano telefon z ręki. Pierwszy Marsz Równości w Białymstoku przeszedł całą 3 km trasę. Mimo ciągłych ataków setek kiboli, którzy zjechali z całej Polski. Policja początkowo bierna, skutecznie rozbiła salwami z gazu pieprzowego i petardami 5 blokad. „Czułem się jak na wojnie” – mówił jeden z uczestników Marszu. Takiej nienawiści jeszcze nie widzieliśmy – piszą reporterzy OKO.press.

Wybrałam te daty spośród jeszcze setek negatywnych wydarzeń w Polsce jak kolejne odrzucenia uchwał dotyczące związków partnerskich, veto Prezydenta Andrzeja Dudy do uchwały ustanowienia płci i wielu zakazów Marszy Równości w ostatnich latach. Moim celem było pokazanie jak w ostatnich latach politycy, media posunęli się wysoko na szczeblach piramidy nienawiści. Można ironicznie powiedzieć, że osiągnęli szczyt. Skutkiem ich mowy nienawiści jest morderstwo Pawła Adamowicza i podłożenie bomby pod gospodarstwo gejów, bo to zamach na życie a zatem eksterminacja w Gordona Allporta.

W opozycji do piramidy nienawiści stoi dyskryminacja pozytywna.

Dyskryminacja pozytywna

jest to utrzymywanie czasowych lub stałych rozwiązań i środków prawnych mających na celu wyrównanie szans osób i grup dyskryminowanych ze względu na płeć, pochodzenie etniczne, religię, orientację seksualną, niepełnosprawność. Formą dyskryminacji pozytywnej jest osobna pula (parytet) dla czarnoskórych, kobiet lub osób ze wsi w postępowaniu rekrutacyjnym na uczelni. Przykładami dyskryminacji pozytywnej były punkty za pochodzenie w PRL czy amerykańska akcja afirmacyjna.
Dyskryminacja pozytywna oznacza, że państwo stosuje pewne czasowe rozwiązania, podejmuje działania czy wprowadza określone środki prawne mające na celu wyrównanie szans osób należących do określonych grup mniejszościowych.

Sytuacja prawna i społeczna osób LGBT w Polsce

1932 Polska zalegalizowała (dekryminalizuje) kontakty homoseksualne dzięki Józefowi Piłsudskiemu. Nowy kodeks karny znosi obecną w prawie zaborczym karalność homoseksualistów; choć okupanci wprowadzili prawo zakazujące homoseksualności, Polska nigdy jej nie karała. Polska wprowadza prawo definiujące wiek zgody jako 15 lat.

1974 Amerykańskie Towarzystwo Psychologiczne wykreśliło homoseksualizm z chorób psychicznych.

1990 Założono stowarzyszenie Lambda – pierwsza organizacja gejowsko-lesbijska.

1991 Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wykreśla homoseksualizm z listy chorób.

1992 Katechizm Kościoła Katolickiego KKK 2358 Pewna liczba mężczyzn i kobiet przejawia głęboko osadzone skłonności homoseksualne. Skłonność taka, obiektywnie nieuporządkowana, dla większości z nich stanowi trudne doświadczenie. Powinno się traktować te osoby z szacunkiem, współczuciem i delikatnością. Powinno się unikać wobec nich jakichkolwiek oznak niesłusznej dyskryminacji. Osoby te są wezwane do wypełniania woli Bożej w swoim życiu i – jeśli są chrześcijanami – do złączenia z ofiarą krzyża Pana trudności, jakie mogą napotykać z powodu swojej kondycji.

1994 Parlament Europejski zalecił państwom członkowskim „eliminację przeszkód w legalizacji stałych związków tej samej płci.

2000 rok Parlament Europejski przyjął również dwie dyrektywy zakazujące dyskryminacji przez wzgląd na orientację seksualną, do których ratyfikacji są zobowiązane kraje członkowskie i kandydujące do Unii Europejskiej.

2001 ulicami Warszawy przeszła pierwsza Parada Równości. Była to wówczas niewielka manifestacja.

2004 Polska wprowadza zakaz dyskryminacji ze względu na orientację seksualną w zatrudnieniu. Uznaje się, że tożsamość płciowa jest chroniona na gruncie przesłanki „płci”.

6-9 listopada 2006 Uniwersytet Gadjah Mada w Yogyakarcie (Indonezja) 29 wybitnych ekspertów z 25 państw (polskim przedstawicielem był Roman Wieruszewski – członek Komitetu Praw Człowieka ONZ, kierownik Poznańskiego Centrum Praw Człowieka), posiadających różnorodne pochodzenie i doświadczenie w materii praw człowieka jednogłoście przyjęło Zasady Yogyakarty odnośnie stosowania międzynarodowego prawa praw człowieka w odniesieniu do orientacji seksualnej i tożsamości płciowej. Zasada 2. Prawo do równości i niedyskryminacji. Każdy ma prawo do korzystania ze wszystkich praw człowieka bez dyskryminacji ze względu na orientację seksualną lub tożsamość płciową […] Państwa powinny włączyć w ich narodowe konstytucje lub właściwe ustawodawstwo zasady równości i niedyskryminacji ze względu na orientację seksualną i tożsamość płciową, jeżeli nie są już w nich zawarte, także poprzez zmianę lub interpretację prawa, oraz zapewnić efektywną realizację tych zasad.[…] „Prawa człowieka są uniwersalne. Oznacza to nie tylko, że obowiązują wszędzie, lecz także wobec każdego człowieka. Dodawanie, że obowiązują „niezależnie od orientacji seksualnej i tożsamości płciowej”, mogłoby zatem wydawać się zbyteczne.

W praktyce okazuje się jednak konieczne, gdyż osoby homoseksualne, biseksualne i transpłciowe ciągle jeszcze narażone są na dyskryminację, nienawiść i prześladowania. Warszawa 2009. Dr Martin Salm. Prezes Fundacji Pamięć, Odpowiedzialność i Przyszłość. Przedmowa do Zasady Yogyakarty – Zasady stosowania międzynarodowego prawa człowieka w stosunku do orientacji seksualnej oraz tożsamości płciowej.

08.09.2016 powstaje Rada ds. Równego Traktowania w Gdańsku

28.06.2018 Przegłosowanie przez Radę Miasta Gdańska Modelu na Rzecz Równego Traktowania. Model na rzecz Równego Traktowania obejmuje diagnozę sytuacji oraz propozycje rozwiązań dla obszarów różnorodności: płeć, wiek, niepełnosprawność, pochodzenie etniczne i narodowe, religia, wyznanie, bezwyznaniowość, światopogląd, orientacja seksualna i tożsamość płciowa. Razem 179 rekomendacji. Rekomendacja 91 to powstanie Gdańskiego Centrum Równego Traktowania.

18.02.2019 Prezydent Warszawy Rafał Trzaskowski wprowadza Kartę LGBT+. “Warszawa dla wszystkich”. Chcę, by była miastem otwartym i tolerancyjnym. Karta to szereg rozwiązań edukacyjnych, centrum społecznościowe LGBT+, hostel interwencyjny, bezpieczna szkoła.

17.05.2019 powstaje Rada ds. Równego Traktowania w Krakowie

09.07.2019 powstaje Rada ds. Równego Traktowania w Bydgoszczy

Pięć ostatnich projektów samorządowych Gdańska, Warszawy, Krakowa i Bydgoszczy napawa optymizmem i pokazuje, że to równość i różnorodność zaczyna się w samorządzie. Obecna władza parlamentarna wymyśliła sobie wroga LGBT i stawia na niego w kampanii w 2019 roku. Tylko od nas zależy – społeczności LGBT+ czy chcemy dalej być tym wrogiem czy zmienić bieg wydarzeń 13 października 2019 roku. Zagłosuj 13 października!